Kitap Yorumu: Aslında Kimse Sevmiyor Senin Kadar || Amy Hatvany // (Yorumlayan: Rüya Kız)

Aslında Kimse Sevmiyor Senin Kadar || Amy Hatvany

Son zamanlarda okuduğum en iyi aile kitabıydı diye bileceğim ve okuduktan sonra gidip babama ya da babam kadar yakın birine sarılma isteği uyandıran kitaplardan bir tanesiydi….

Kalbinize dokunan nadir kitaplar vardır ve bu kitapta onlardan olma özelliğini layıkıyla yerine getirmiş ve kitaplığımda  yerini almıştır efenim….

Öncelikle yayınevinin başarısına değinip kitabın konusuna geçiş yapacağım…

Kitap dünyasına yeni girmesine rağmen okuduğum iki kitabı ile başarı seviyesini yüksek tutan yayınevi olmak yolunda emin adımlarla ilerlemekte, çıkardığı yazarlarla çıtasını yüksek tutmakta kararlıdır. 

Gerek CNR kitap Fuarında gerek Tüyap’ın herhangi bir fuarında gözünüze çarpacak kitapları bünyesinde bulundurmaktadır. Kendimden biliyorum çünkü fuarlarda bakmadan geçememiş ve zulama eklemiştim :)

___ Başarılarınız daim olsun NEO Kitap….

Gel gelelim kitabın konusuna…

Nereden başlasam bilemiyorum, on yaşındaki Eden’in babası için hissettikleri mi,  David’in kızı için iyileşmek istemesi ama elinden hiç bir şeyin gelmemesi mi henüz karar vermiş değilim. Yazdıklarım beni nereye götürürse artık :D  Okurken bile hangi hikayenin ya da acının daha çok rahatsızlık verici olduğundan bile emin değilim….

Kitap 2010 yılından giriş yapıyor, Eden’e bir gece gelen telefon korkularını ayyuka çıkartıyor.

20 yıl önce evi terk eden babasını bulmak için verdiği tüm mücadeleyi kaybettiğini düşünür zira gelen telefon hastane morgundandır. Karşılaştığı kişi Eden için söndürdüğü umutlarını tekrar canlandırır…

Yıllardır ara verdiği babasını arama mücadelesine takrar başlayan Eden, ümütsiz olsada elinden geleni yapmakta bu kez kararlıdır. Evsiz insanların kaldığı ve sokaklarda kalan insanlara günlük yiyecek veren Umut Evi’nde geçici bir süre işe başlamakta bu mücadelenin bir parçasıdır.

Eden için her şey şimdi daha umut verici bir hal alır. Geriye bir tek babasını bulmak ve yarım kalmış baba kız ilişkilerine kaldığı yerden devam etmektir….

___ Ahhh onu bende o kadar çok istedim ki :(

Hikaye 1989 yılına dönüyor ve David’i anlamak biraz daha kolaylaşıyor. Mutlu bir evliliği varken sinir ve psikolojik sorunları için tedavi olmaya başlamasına rağmen hiçbir ilerleme göstermez ve işin içine birde alkol girer. İlaçlarını düzenli almaması ve istemeden de olsa biricik kızına zarar vermeye başlaması geri dönüşü olmayan bir yola sokar David’i.  

Kararını verir ve iyileşene kadar evi terk eder… Eden için geri dönmenin hayalini kurmaktan vazgeçmez.

Ve baba kızın yolları yirmi yıl sürecek bir ayrılığa düşer…

İşte bu kısımda hangisine üzüleceğine karar veremiyor insan… 1989 yıllarında ki David’i okurken onun için üzülüyor ve Eden’i babasının yanında görmek istemenize engel olamıyorsunuz…

___ ve olayı abartıp kendi hayalinizde hikayeye yön veriyorsunuz :D ben yaptım ondan biliyorum :)

*** Babalar sevmeyi kızlarından öğrenir….

Kitabı en iyi anlatan cümlelerden kesinlikle biri ve Eden için aynı şey geçerli.

Babasının yaşadıkları ve henüz on yaşındayken babası ile arasında ki köprünün yerle bir oluşuna şahit olan, gittiğinde yolunu gözlemek zorunda kalan bir çocuk düşünün ! ve tüm hayallerinin tükendiğinde hala babasından herhangi bir haber alamamış bir genç kızlık dönemi düşünün ! 

Eden için hepsini yaşamak zor. Ama inanın benim nazarımda David için de çok ama çok zordu…

*** “onunla gitmezsem, onu bir daha göremeyeceğimden korktum galiba. Bir de kendine bakamaz diye düşündüm. Bana ihtiyacı vardı.”

Bunlar on yaşındaki bir çocuğun düşünceleri ve kitabın içinde kalbinize dokunan daha niceleri var….

Güzel bir kitap ve akıcı bir hikaye. Okumaktan pişman olmadığım kendimce tavsiye edebileceğim kitaplardan….

Dipnot: Orjinal kapakta kapak hani :)))

Bknz:

Sevgilerle

Rüya Kız