ÖN OKUMA PARTİSİ || Aşkın Gölgesi – Gülşah Elikbank | Ön Okuma & Çekiliş

Kitap Tanıtımı

Geçmişin peşini bırakmadığı bir kadın ve zamana direnen bir aşk…

Edebiyat profesörü ve yazar olan Esma, kocası öldükten sonra kızı Ece ile birlikte Berlin’de yaşamaya başlar. Sürekli annesiyle sorunlar yaşayan on yedi yaşındaki kızı Ece, bir gün bodrumda bir kitap bulur ve o kitapla birlikte annesini hiç tanımadığını fark eder. Bu kitabı bulmasının ardından Ece ve annesi Esma’nın hayatı hiç beklemedikleri şekilde değişecektir.

Gülşah Elikbank’ın kaleme aldığı ve dokuz ülkede yayımlanan romanı Aşkın Gölgesi, aile, arkadaşlık ve aşk üzerine yazılmış, insanın içini ısıtan sıcacık ve etkileyici bir roman.

AŞKIN GÖLGESİ || ÖN OKUMA

Ön Okumanın ilk kısmını Tuğçe'nin Kitaplığı'n da bulabilirsiniz.(Tıklayınız.)

Ece, “Annem yine ne 

bulduysa içine doldurmuş, kapağını da kapatamamış anlaşı-lan,’’diyerek iç geçirdi. Annesi dağınıklığa tahammül edemezdi.  Temizlikçi  kadın  haftada  bir  geliyordu  ve büyük ihtimalle kileri temizlemeyi bu defa unutmuş-tu. Annesi bunu fark etmeden, Ece’nin sandığı kapatıp tozunu alması en iyisiydi. Yoksa zavallı temizlikçi Olga, annesinden epey azar işitecekti. Üstelik aralıklarla  yağan  kar  tavandan  sızarsa,  sandıktaki  her  şey ıslanıp küflenebilirdi. Sandığın yanına gelip yere eğildiğinde  hiç  de  düşündüğü  gibi  olmadığını  fark  etti. Sandık dolu bile değildi. İçinde sadece bir tane kitap vardı. Eline geçen tozlu kitap sayfalarının arasındaki mektupla iyice şaşkına dönmüştü üstelik. Bu mektup, annesinin  elyazısını  taşıyordu. Ama  mektubu  ne zaman  ya  da  kime yazdığıyla  ilgili  hiçbir  ipucu  yoktu. 

Elinde tuttuğu, sayfaları okunmaktan değilse de kapalı kalmaktan aşınmış gibi duran kitabınsa, böylesine gizleme gereği duyularak bodrumda, kir pas içindeki bir kutunun  içinde  saklanmasına  hiç  anlam  verememiş-ti. Annesi kitaplara adeta tapardı. Kütüphanesindeki her  bir  kitabın  tozunu  her  gün  kendi  elleriyle  alırdı. 

Yıpranan kapaklarını onarır, kopan sayfa varsa hemen yerine  yapıştırırdı. Ama  bu  kitap,  içinde  bir  mektup olmasına rağmen, geçmişe gömülmek istenircesine bir kenara  atılmıştı.  Ece  kitabın  kapağını  açınca,  bunun yazarın  imzasıyla  birlikte  annesine  hediye  edilen  bir kitap olduğunu gördü. Ama kitabın iç kısmında ne yayıneviyle ilgili bir yazı vardı ne de kitabın nerede, kaç adet basıldığıyla ilgili bir ipucu. Sadece koyu lacivert 

tonlarla yazılmış olan kitabın adı belirgindi:  “Aysız Geceler.’’

Kitabı imzalayan kişi imzasının üzerindeki boşluğa yine elyazısıyla bir de not düşmüştü. 

“Sevgili Esma, sana bu kitabı bir gün beni affedeceğini umarak  gönderiyorum.  Biliyorum,  acı  gerçekleri  bir kitap düzeltemez, ama ona bir şans ver ve oku lütfen,” diye adeta yalvararak yazılmıştı not. İmza, tam okunmuyordu. Sadece notun başlangıcındaki “C’’ harfi anlaşılıyordu. Notu  bir  kenara  bırakıp  annesinin  mektubunu  heyecanla okumaya başladı.

“Bu bir aşk hikâyesi. Kırık dökük... kimi an soluk soluğa, kimi an inanılmayacak zorlukta. Sonu... sonu  başından  belliydi  işte  ama  sonunu  bilerek, acısını  hissederek  kapılmaz  mısınız  siz  hiç  aşkın büyüsüne? Daha on yedimdeydim ilk kez onu gördüğümde. On yedi yıla sığan kocaman hüzünlerim vardı, taşıması çocuk yüreğime ağır gelen kederlerim vardı. Umudun cılız ışığı beni terk edeli hayal kurmayı  da,  çocukça  düşlere  kapılmayı  da  bırakmıştım.  Ona  rastlayana  kadar!  Onun  gözlerinde  kendimi  unutana  kadar  hayat  kendi  çizgisinde ilerliyordu. Oysa o, çizginin dışındaydı, uzanıp dokunmak istedim ona. Ateşinin yüreğimi nasıl yakacağını bildiğim halde...

Hiç  sonlanmayacak  sandığım  bir  karanlığın içinden  bakmıştım  ilk  ona.  Zifiri karanlığın  içine sızan ilk ışıktı gözleri. Belki de bu yüzden o kadar tanıdıktı  yüreğime.  Kim  bilir,  solgun  bir  günün ardından  ilk  kadehi ellerimden  yudumlayacaktı, bir gün, bir yerlerde, içimde keşfedilmemiş yerlere değecekti usulca yüreği. Titreyecekti karanlığımın içinde ürkek bir mum gibi, ağır ağır aydınlatacaktı suskunluğumu. Kelimelerime yol gösterecekti o sessizlikte.  Hayallerimi,  yerini  unuttuğum  o  yerden  geri  çağıracaktı  gözleri.  Eskileri  bir  yana  yı-ğacaktı kabullenerek. Ama yenilerini koyuverecekti avuçlarıma, isteyerek, umuda yol vererek.

Korkuyordum.  Hiç  böylesi  kaybolmamıştım. 

Ve  bulunmayı  hiç  bu  kadar  arzulamamıştım.  Okyanusun  dibindeki  kadar  ıssızdı  yüreğim,  bilmeyen için. Oysa ne hareketlidir, ne renklidir o derinlikler bakmayı bilen için. Gözlerim kapalıydı, ruhum gibi.  Yüreğim sürgündü,  umudum  gibi.  Ve  hepsi beraber o derinlikte, bir onun elinin değeceği o ıssız mavilikteydi.

Korkuyordum. Yeniden başlamaktan hiç böylesi korkmamıştım. Ve yeniden yol almayı hiç bu kadar arzulamamıştım.  Gözleri  Kutupyıldızım’dı  sanki, ne yöne baksam ona doğru esiyordu rüzgârım. Kapılıp  gitmek  çok  kolaydı,  kokusuna  karışıp  yok olmak  da  öyle.  Susmayı  bilirdim,  alışkındı  yüre-ğim sessiz kabullenişlere. Ama böylesi ilk oluyordu içimde. İlk kez sesim beni aşıp bir başkasının yüreğinde duyulmak için kanatlanıyordu. İlk kez bir bakış yüreğimi böylesi umutlandırıyordu.

Biliyordum, daha ilk anda biliyordum onun kaderim olduğunu. O kaderin beni yok edeceğini daha ilk  nefesimde hissediyordum.  Eğer  yokluk  onun kollarında,  ölümün  soğuk  nefesi  onun  göğsünde yakalayacak olsa da beni, durmayacaktım. Bu son umuda  tutunmaya  ölesiye  ihtiyacım  vardı  çünkü. Sonum  olduğunu  bilerek... Kader  bizi  hep  yana yana,  ama  aslında  hep  ayrı  yollarda  tutarak  yapmıştı  hesabını.  Ona  hep  çok yakındım,  ama  bir  o kadar da uzak. Yüreğime yakın olduğu anlardaysa hep çok geç kalmıştık. Dünlerimiz, geçmişimiz bizi ortak  bir  yarında  buluşturmaya  yetmedi  belki  de. Bir  dünden  ancak  iki  yarın  çıkarabildik.Yenildik zamana...

Esma Karatay ” 

... Devamı Yarın Kördüğüm Hayaller bloğunda olacak

Aşkın Gölgesi – Gülşah Elikbank | 14-18 Nisan

1.Gün: Tuğçe’nin Kitapligi
2.Gün: Küçük Kızın Büyük Kütüphanesi
3.Gün: Kördüğüm Hayaller
4. Gün: Anime ve Kitap Sever
5.Gün: Yorum Durağım

a Rafflecopter giveaway